Dongeng singkat singkat si kabayan ngala roay analisis jejer

Posted on

Dongeng singkat singkat si kabayan ngala roay analisis jejer

Dina hiji poe   Abah Ontohod ngajak ngala roay ka Si Kabayan,sanajan bari wegah sabab tunduh keneh,manehna teu wani mungpang kahayang mitohana lantaran sieun dipecat jadi minantu.Mangkaning ti lembur na ka kebon mitohana teh jauh,aya kana 5 kilona.

Satepina di kebon, si Abah ngasongkeun boboko kosong ka Si Kabayan bari nyarita ;

‘’Tah keur wadah metik roay,ke mun geus pinuh asupkeun kana karung ieu !” ceuk Abah bari memener karung gede keur wadah roay.Si Kabayan nampa boboko,tapi teu nyarita sakemek oge.

Si Abah mah sumanget metikan roayna teh,gancang pinuh boboko Abah mah terus diburulukeun kana karung,metik deui ,pinuh,asupkeun kana karung.Beda jeung si Kabayan nu katingali tunduh,ngala roayna kaleked pisan, bari meusmeus heuay.Barang ningali karung roay kaeusi sapertiluna, ujug-ujug ngabelenyeh seuri sorangan,bari ngadeukeutan karung manehna ngagerendeng ngomong .

“ Sigana ngeunah yeuh mun sare dina karung…” bari sup we kana karung,merenahkeun maneh sarta sirah ku manehna diteundeunan roay,jadi awak manehna katutupan.

Si Abah barang ngasupkeun roay deui kana karung,manehna kacida bungaheunana.

“Leuh…mani geus pinuh karung teh ning,alus gawena tah si borokokok teh !”kitu ceuk pikir Abah.

Terus eta karung teh ditalian,bari nyalukan si Kabayan.

“ Kabayan…Kabayan…hayu urang mulang,geus pinuh karungna ge,isukan we urang tuluykeun.”

Si Kabayan teu ngajawab da sare tea.Si Abah gogorowokan sababaraha kali ge teu nembalan.

“ Dasar mangkeluk lebokeun tetelo,aya mantuan ngalana,teu mantuan mawana,awas siah ku aing dibebek !” kitu gegelendengna Abah Ontohod.Antukna mah,dipanggul we ku sorangan eta karung teh.

“ Asa beurat – beurat teuing ieu roay teh….bakat ku baleuneur meureun..”pikir Abah .

Barang tepi ka imahna,gubrag atuh karung teh digubragkeun kana palupuh.Si Ambu norojol ti dapur.

“ Ya..Allah,Abah.Naha mani luut leet kesang kitu jeung siga nu ripuh pisan ?”omong si Ambu.

“Nya eta …cape jeung ripuh Abah teh,Ambu.Si Kabayan teu mantuan ngagotong .Kamana ayeuna tah mangkeluk teh ?”ceuk Abah.

“Haaaar…da taya si Kabayan ….apanan tadi bareng jeung Abah lain ?”si Ambu bingungeun bari karunya ningali Abah bangun nu ripuh teh.

“ Enya …eta ge metikna mah mantuan matak gancang pinuh ge karung…ngan basa digero-gero diajak balik rek diajak ngagotong…euweuh tah si borokokok teh,dilebok korod sugan!”si Abah semu nu keuheul pisan.

“ Ih..ari nanaon teh, keun we ku Ambu dipindahkeun tina karung mah atuh,bisi Abah rek kacai mah,can solat lohor meureun?”ceuk Ambu.

“Heueuh…atuh pek kadinya,kami rek kacai heula.” Tuluy Abah ngaleos.

Ambu tuluy muka tali karung rek ngaluarkeun roay.Kakara ge sababaraha rawu,kacabak aya sirah si Kabayan,bari ngarasa heran dibarung ku keuheul ,teu antaparahpeletok we diteke eta sirah.

“ Naaaaa…ari sia,Kabayan.paingan si Abah ripuh atuh…da nu dipanggul teh lain roay wae..tapi jeung sia !euweuh ka karunya ka kolot siah nya?dibejakeun ku aing geura !”Ambu wera ka si Kabayan.

“ Ampun…Ambu,ulah dibejakeun…isukan mah uing moal kieu…tuda tadi mah tunduh keneh!” ceuk si Kabayan bari ngusapan sirah urut diteke satakerna ku Ambu tadi.

Isukna si Kabayan diajak deui ka kebon ku si Abah.Si Abah teh teu nanya,teu nyarita naon-naon ka Si Kabayan.Tapi manehna surti yen Abah pasti apaleun kana kalakuan kamari ti Ambu.

Barang nepi ka kebon,si Kabayan teu nunggu dititah ku Abah,manehna merenahkeun karung gede sarta tuluy metik roay kana boboko,geus pinuh diasupkeun kana karung.Kitu deui Abah metik roayna sumanget pisan .Sabot balangah si Kabayan , Abah asup kana karung sarta munian awakna ku roay.

“Euleuh…geuning karung teh geus pinuh nya…”si Kabayan nyaritana rada tarik.Geus kabaca ku manehna pasti si Abah nurutan kalakuan manehna kamari.

“Aduh..roay,mangkaning batur maneh loba keneh tuh..hayangeun diala..”bari nepakan roay luhureun sirah si Abah,bari rada didedetkeun.Sanajan keuheul ka si Kabayan,si Abah teu nyarita .

Terus eta karung ditalian pageuh pisan,sarta si Kabayan nyarita deui ka roay bari nepakan karung.

“ Roay….maneh balik ti heula nya?da ceuk si Abah ge geus kolot mah kudu bisa balik sorangan.Maneh ku uing rek diancrubkeun ka wahangan,meungpeung caina keur ngagulidag nya…”

Gebeg,si Abah reuwaseun” Alah….atuh paeh aing di wahangan.”kitu pikir si Abah.

“tapiiiii….ah nangka ge teu bisaeun hanjat,roay.Moal ah,moal dika walungankeun bisi teu nepi ka imah Abah,karunya atuh ka si Abah moal bisa ngajual meureun.”siga nu heueuh nyaah ka mitoha.

“hanjakal kuring mah teu kuat manggul maneh,roay !urang bareng leumpang we nya..”si Abah bingung ngadenge si Kabayan teh,kumaha maksudna eta caritaan.

Sihoreng….eta karung teh….digusur !mana jalan rarenjul ku batu baradag,atuh sirah si Abah mindeng tidagor ,nepi ka baloboran getih.Geus nepi ka imah,si Kabayan ngagorowok ka Ambu.